Osmanlı'nın kaybolan kadınlara özel gizli botanik cenneti
17. yüzyılda İstanbul'da, yalnızca kadınların girebildiği, tıbbi bitkilerle dolu bir şifa bahçesi bulunuyordu. Bu özel alan, zamanla yerleşimle yok oldu.

KADINLARA ÖZEL BİR ŞİFA BAHÇESİ
17. yüzyıl Osmanlı İstanbul'unda, yalnızca kadınların girişine izin verilen özel bir botanik bahçesi bulunuyordu. Bu bahçe, tıbbi bitkilerin yetiştirildiği ve kadınların sağlık ihtiyaçlarına yönelik hizmetlerin sunulduğu bir alan olarak hizmet veriyordu. Kadınların sosyal hayatta sınırlı roller üstlendiği bu dönemde, böyle bir bahçenin varlığı, Osmanlı toplumunda kadınların sağlık ve eğitimine verilen önemi gösteriyor.
SÜLEYMANİYE DARÜŞŞİFASI VE ŞİFA BAHÇESİ
Süleymaniye Darüşşifası, 16. yüzyılda Kanuni Sultan Süleyman tarafından inşa ettirilen ve dönemin en önemli sağlık kurumlarından biri olan bir hastaneydi. Bu darüşşifanın bünyesinde, tıbbi bitkilerin yetiştirildiği bir bahçe de bulunuyordu. Bu bahçede, hekimler ve eczacılar tarafından kullanılan bitkiler yetiştiriliyordu. Ayrıca, kadın hastaların tedavisinde kullanılan bitkilerin de bu bahçede yetiştirildiği bilinmektedir. Bu nedenle, Süleymaniye Darüşşifası'nın bahçesi, kadınlara özel bir şifa bahçesi olarak da hizmet veriyordu.
ZAMANLA KAYBOLAN BİR MİRAS
Osmanlı döneminde önemli bir yere sahip olan bu şifa bahçesi, zamanla yerleşim alanlarının genişlemesi ve modernleşme süreciyle birlikte yok olmuştur. Bugün, bu bahçenin tam olarak nerede bulunduğu bilinmiyor. Ancak Süleymaniye Darüşşifası'nın bulunduğu alanın, bu bahçeye ev sahipliği yaptığı düşünülüyor. Bu kaybolan miras, Osmanlı döneminde kadınların sağlık ve eğitimine verilen önemi ve bu alanda yapılan çalışmaları gözler önüne seriyor.
TARİHİN TOZLU SAYFALARINDAN BİR HİKAYE
Osmanlı döneminde kadınlara özel bir şifa bahçesinin varlığı, dönemin sosyal ve kültürel yapısını anlamak açısından büyük önem taşıyor.Bu bahçe, kadınların sağlık ihtiyaçlarının karşılandığı, eğitim aldıkları ve sosyal hayata katıldıkları bir alan olarak hizmet vermiştir. Zamanla kaybolan bu bahçe, Osmanlı döneminde kadınların toplumdaki yerini ve onlara verilen önemi göstermesi açısından önemli bir örnektir.