''Wayqeycuna'' Etimesgut'ta sahnelendi

Etimesgut Belediyesi tarafından düzenlenen 2. Uluslararası Kent Tiyatrosu Festivali kapsamında ''Wayqycuna'' oyunu sahnelendi.

AY
Arif Yücel Editör
YAYINLAMA
GÜNCELLEME
''Wayqeycuna'' Etimesgut'ta sahnelendi
AY
Arif Yücel Editör

ETİMESGUT’TA 2. ULUSLARARASI KENT TİYATROSU FESTİVALİ DEVAM EDİYOR

Etimesgut Belediyesi’nin 1–14 Ekim tarihleri arasında 100. Yıl Cumhuriyet Kültür Merkezi’nde düzenlediği 2. Uluslararası Kent Tiyatrosu Festivali, tiyatronun evrensel dilini ve farklı coğrafyalardan gelen güçlü anlatıları bir araya getirmeye devam ediyor. Festival, dünyanın dört bir yanından gelen sanatçıları izleyicilerle buluşturarak unutulmaz deneyimler sunuyor.

“WAYQEYCUNA” SAHNESİ FARK YARATTI

Festivalin dikkat çeken yapımlarından biri, CKM Ana Sahne’de sahnelenen “Wayqeycuna” adlı tiyatro ve performans gösterisi oldu. Arjantinli yönetmen, yazar ve oyuncu Tiziano Cruz’un sahneye taşıdığı eser, izleyiciye yalnızca bir tiyatro performansı sunmakla kalmadı; tarihsel ve politik boyutlara dokunan derin bir anlatıyla yüzleşmeye davet etti. Gösteri, ırka dayalı toplumsal hiyerarşileri, sömürgecilik sonrası yapısal eşitsizlikleri ve neoliberalizmin kültürel hafıza üzerindeki etkilerini sorgulayan çarpıcı bir yapıya sahip.

KİŞİSEL VE KOLEKTİF BELLEKLERDEN KÜLTÜREL HAFIZAYA

“Tres Maneras de Cantarle a una Montaña” (Bir Dağa Şarkı Söylemenin Üç Yolu) başlıklı performans, Cruz’un kişisel yaşam öyküsünden yola çıkarak kurgulanan ve kolektif belleğe dokunan sahnelerle şekillendi. And Dağları’ndan gelen yerli kadın figürleri, geleneksel motifler ve kültürel semboller aracılığıyla seyirci ile güçlü bir görsel ve duygusal bağ kuruldu. Sahne, bu anlamda yalnızca anlatım mekanı değil, aynı zamanda kültürel hafıza alanına dönüştü.

EKMEK SAHNESİYLE EVRENSEL MESAJ

Gösterinin en dikkat çekici anlarından biri, Cruz’un “Dünya İçin Ekmek” atölyesinden ilhamla sahneye taşıdığı ekmek yapımı sahnesiydi. Sanatçının elleriyle yoğurduğu ve pişirdiği ekmek, evrensel bir yaşam simgesi olarak öne çıkarken, toplumsal dayanışmanın ve birlikte üretmenin politik bir metaforuna dönüştü. Bu sahne, izleyiciye düşünmeye ve hatırlamaya davet eden sembolik bir ritüel niteliği taşıdı.

Yorumlar

Yorum kurallarını okudum ve kabul ediyorum.
Henüz yorum eklenmemiş, ilk yorum ekleyen siz olun.
Sonraki Sayfa