Haziran ayı geldiğinde öğrencilerin kalbi biraz daha hızlı çarpar. Tatil heyecanıyla karışık bir merak: “Acaba karnem nasıl?” Oysa bu sorudan daha önemlisi, ebeveynlerin buna nasıl yanıt vereceğidir. Çünkü çocukların karnesinde sadece ders notları değil, yıl boyunca yaşadıkları, mücadele ettikleri, belki de başa çıkmakta zorlandıkları birçok şeyin izleri vardır.
Karneler, bir çocuğun zekâsını ya da değerini ölçen belgeler değildir. Daha çok, sistemin ve sürecin bir çıktısıdır. Bu nedenle, özellikle düşük notlar karşısında verilecek ilk tepki; eleştiri, yargı ya da ceza değil, anlayış ve destek olmalıdır.
Bazı çocuklar, aile baskısından korktukları için gerçek duygularını ifade edemez, başarısızlıklarını saklamaya çalışır. Oysa karne günü, çocuğunuzla kuracağınız sağlıklı bir iletişim için büyük bir fırsattır.
“Bu notlar ne anlatıyor?”, “Sence nerelerde zorlandın?”, “Sen bu sene en çok neyle gurur duyuyorsun?” gibi sorular, çocuğunuzla bağ kurmanın en güzel yollarındandır.
Unutmayalım :
Karnedeki bir rakam, çocuğun hayattaki başarısını belirlemez. Çocuklar en çok, hata yaptıklarında da sevildiklerini bildiklerinde gelişirler.
Belki matematik notu düşük olabilir, ama mükemmel bir hayal gücüne sahiptir. Belki sözel derslerde zayıftır ama harika bir sporcudur. Bu yüzden çocuklara sadece eksiklerini değil, güçlü yönlerini de fark ettiren bir yaklaşım benimsemek gerekir.
Bu karne döneminde, notlara değil; çocuğun çabasına, duygularına ve gelişimine odaklanalım. Çünkü en değerli karne, çocukların kendilerini değerli hissettiği bir aile ortamında büyümeleridir.