Bazen bir koku, hiç beklemediğiniz bir anda sizi yıllar öncesine götürür.
Çocukluğunuzdaki evin mutfağından yayılan tarçın kokusu, ilk gençlik yazlarınızda denizden yükselen tuzlu rüzgâr, ya da okul bahçesindeki ıhlamur ağacının kokusu…
Zamanın üzerinden silip süpürdüğü birçok hatıra, burnunuzdan kalbinize uzanan görünmez bir köprüyle geri gelir.
Kokuların hafızası, fotoğraflardan ya da kelimelerden daha güçlüdür. Çünkü koku, beynimizin en ilkel ve duygusal bölgesine dokunur.
Görüntüler unutulabilir, kelimeler değişebilir; ama bir koku, sizi hiç beklemediğiniz bir anda çocuk halinizle yan yana oturtabilir.
Belki de bu yüzden bazı kokulara karşı özel bir bağlılık hissederiz. Annenizin kullandığı parfüm, babanızın tıraş losyonu, dedenizin soba başında yaktığı odun…
Hepsi, kendi sessiz hikâyesini saklar.
Ve en ilginci, o anı yeniden yaşarken fark edersiniz ki koku, sadece burnunuzda değil; ruhunuzda da iz bırakmıştır. Belki bugün, yürürken yoldan geçen birinin parfümü size eski bir dostun gülüşünü hatırlatacak. Ya da pazardan gelen taze ekmek kokusu, yıllar önceki pazar sabahlarına götürecek sizi.
Kokular, hafızamızın en güvenilir sandıklarıdır. Ve bazen, geçmişe dönmek için tek yapmamız gereken, derin bir nefes almaktır