Hayatın en güzel sürprizlerinden biri, uzun zamandır görmediğin bir dostun seni aramasıdır.
Geçen hafta yıllardır görüşmediğim üniversite arkadaşım aradı.
“Eşim ve kızımla hafta sonu senin şehrine geleceğiz,” dedi, “sana uğrasak olur mu?”
Yüzümde kocaman bir gülümseme belirdi.
“Olur mu hiç öyle şey,” dedim, “gelin, ev sizin eviniz.”
O telefondan sonra içimi tatlı bir heyecan sardı.
Evde adeta bahar havası esti.
Misafir odasını düzenlerken, sofrayı planlarken, kahkahalarla geçen öğrencilik yıllarımız gözümün önüne geldi.
Ama bu kez fark vardı; bu buluşma sadece iki arkadaşın değil, iki ailenin hikayesiydi.
Kapı çaldığında kalbim sanki gençlik günlerime koştu.
Karşımda o tanıdık yüz, yanında eşi ve minicik kızıyla duruyordu.
Küçük kız, elinde oyuncak ayısıyla “merhaba” dediğinde evin içi bir anda neşeyle doldu.
O an anladım ki, bazı insanlar sadece geçmişi değil, mutluluğu da beraberinde getiriyor.
O akşam sofrada kahkahalar hiç eksik olmadı.
Bir yandan eski anılar anlatıldı, bir yandan küçük kızın neşesi odayı aydınlattı.
Eşiyle tanıştığımda içimden “ne kadar güzel bir uyum yakalamışlar” dedim.
Bir dostun mutlu olduğunu görmek, insanın kendi hayatına da ışık düşürüyordu sanki.
Gece geç saatlere kadar sohbet ettik.
Kız salonda oyuncaklarıyla oynarken biz geçmişi gülerek konuştuk, geleceğe dair hayaller kurduk.
Zaman nasıl geçti anlamadık.
Evde bir sıcaklık, bir huzur, bir samimiyet vardı.
Sanki o eski üniversite günlerindeki enerji yeniden dönmüştü ama bu kez olgun, dingin ve daha gerçek bir mutlulukla.
Sabah kahvaltı sofrasında kahkahalar yine yükseldi.
Kız bana kendi yaptığı minik bir resim verdi:
“Bu sen, bu da babam,” dedi, “gülüyorsunuz.”
İçimden “evet, gerçekten gülüyoruz” dedim.
Yıllar, şehirler, yollar… hiçbir şey dostluğun sıcaklığını eksiltememişti.
Onlar giderken kapıda sarıldık.
İçimde burukluk değil, tarifsiz bir sevinç vardı.
Çünkü bazı buluşmalar sadece geçmişi hatırlatmaz, geleceğe umut taşır.
Biz o gün sadece bir araya gelmedik; dostluğun, paylaşmanın ve sevincin hâlâ var olduğunu hissettik.
Ve anladım ki; yıllar ayrı düşürse de, gerçek dostluk yeniden bir araya geldiğinde, sanki hiç zaman geçmemiş gibi gülümser.